19 व्या शतकाच्या उत्तरार्धात आणि 20 व्या शतकाच्या सुरूवातीला, शारीरिक आकार आणि वजन या बाबींना समाजात वेगळ्या दृष्टीकोनातून पाहिलं जात होतं. त्या काळात, जास्त वजन असलेले पुरुष हे समृद्धी, आरोग्य आणि यशाचे प्रतीक मानले जात होते. त्यावेळी मोठ्या शरीराचे माणसं मॅनेजमेंट, व्यापार, किंवा नेतृत्त्व यशाचे चांगले उदाहरण मानली जात होती.
त्यावेळी जाड माणसं म्हणजे जास्त खाल्लं आणि समृद्ध जीवन जगतात असं मानलं जात होतं. जसे, “अधिक खाल्ला म्हणजे अधिक सुसंस्कृत” असं एक प्रकारचं गृहीत धरलं जात होतं. त्यामुळे त्या काळात वजन वाढवणं आणि जाड होणं हे एक समाजात प्रतिष्ठा मिळवण्याचं साधन मानलं जात होतं.
19 व्या शतकात, अमेरिकेत विविध सामाजिक क्लब्स खूप लोकप्रिय होते. लोक आपल्यातील समान वय, व्यवसाय, आवडी-निवडी किंवा शारीरिक आकाराच्या आधारावर गट तयार करत असत. “फॅट पुरुषांचे क्लब” देखील अशाच एका प्रकारचा गट होता. यामध्ये अधिक वजन असलेल्या लोकांनी एकत्र येऊन आपले अनुभव शेअर केले आणि एकमेकांची मदत केली. यामुळे त्यांना सामाजिक आधार मिळत असे.
पक्षी झोपताना फांदीवरून का पडत नाहीत?
या क्लब्समधील सदस्यांमध्ये एक प्रकारचे एकमेकांसाठी समर्थन आणि आत्मसन्मान तयार होण्यास मदत झाली. ते एकमेकांना प्रोत्साहित करायचे आणि त्यांचं वजन असं धाडसीपणे स्वीकारायचं. यामुळे “फॅट” होण्याच्या एका समाजिक संस्कृतीला चालना मिळाली.
जाड असण्याला एक आर्थिक दृष्टिकोनातूनही पाहिलं जात होतं. ज्या लोकांना अधिक पैसा मिळाला होता आणि जे जास्त खाण्याची मुभा करू शकत होते, त्यांना उच्च सामाजिक स्थितीचा प्रतीक मानलं जातं. अमेरिकेत शहरीकरण आणि औद्योगिकीकरणाच्या काळात अनेक मोठ्या उद्योगधंद्यांचे मालक आणि उच्च वर्गातील लोक अधिक खाण्याची क्षमता असलेले होते, आणि त्यांचं जाड शरीर हे यशाचं आणि संपत्तीचं प्रतीक मानलं जातं. यामुळे समाजात जाड होण्याच्या मानसिकतेला महत्त्व मिळालं. त्यामुळे फॅट पुरुषांचे क्लब त्याच मानसिकतेचे समर्थन करत होते. त्यावेळी हे क्लब असलेले पुरुष समाजात यशस्वी आणि प्रस्थापित म्हणून ओळखले जात होते.
सुतारपक्षास (Woodpecker) जंगलचा डॉक्टर का म्हणतात?
20 व्या शतकाच्या सुरूवातीला चित्रपट, कादंब-या आणि इतर पॉप कल्चरमध्ये जाडपणाला एक आकर्षक आणि मजेदार बाजू दाखवली जात होती. जाड लोकांना हास्याचे किंवा लोकप्रियतेचे प्रतीक मानलं जात होतं. यामुळे लोकांचा त्याकडे पाहण्याचा दृष्टिकोन थोडा बदलला. लोक जाड लोकांना एक प्रकारच्या क्युट किंवा पॉपुलर इमेज म्हणून पाहू लागले. हे देखील फॅट पुरुषांचे क्लबच्या लोकप्रियतेला कारणीभूत ठरलं.
या काळात लोकांचे आरोग्य आणि आहार याबद्दल फारसा जागरूकता नव्हती. काही लोक जाड होण्याला आरोग्याच्या दृष्टिकोनातूनही सकारात्मक मानत होते. त्यांना असं वाटायचं की जाडपण म्हणजे चांगलं पचन आणि आरोग्याचं प्रमाण आहे. जाड होणं म्हणजे तुम्ही भरपूर खाताय आणि तुमचं शरीर जास्त कार्यशील आहे, असं समजलं जात होतं. हा विचार देखील फॅट क्लबला मदत करणारा होता.
19 व्या शतकाच्या उत्तरार्धात आणि 20 व्या शतकाच्या सुरुवातीला, अमेरिकेत फॅट पुरुषांचे क्लब लोकप्रिय होण्यामागे विविध सामाजिक, सांस्कृतिक, आणि आर्थिक घटक होते. जाड होण्याला त्या काळात समृद्धी, यश आणि आरोग्याचं प्रतीक मानलं जात होतं. त्यामुळे लोक “फॅट” होण्याचा गर्व करत होते आणि हे क्लब एक प्रकारे एकत्र येण्याचं, आपल्या शरीराचा अभिमान ठेवण्याचं आणि एकमेकांना प्रोत्साहित करण्याचं ठिकाण बनले होते. आजकाल, शरीराची विविधता स्वीकारली जात आहे, आणि फॅट शेमिंगला विरोध केला जातो, पण त्या काळात जाडपणाला एक सकारात्मक अर्थ दिला जात होता.!