Poem आभाळ… बंडूकुमार धवणे, संपादक June 25, 2022 1 min readShare this:FacebookXनुसतेच वांझोटे आभाळ..वर दाटून जातोय ..!ऊन्हाच्या भडक्याने,इथे वणवा पेटतोय…!!वाऱ्या संगे चार सऱ्या,उदळून जातोय ..!आमराईतला मोर बिचारा..उगीच नाचून दमतोय..!!सर्वापरी इथे खरा..शेतकरी कष्टात खपतोय..!फळा नाही आले कष्ट म्हणून..कर्जा त रोज बुडतोय…!!-शिवाजी राठोड.तुळजापूर. Post Views: 107Like this:Like Loading...Continue ReadingPrevious: आदिवासी मित्रा…Next: भूकंप… Related Stories जा गा पंढरीशी 1 min read Poem जा गा पंढरीशी July 16, 2024 मला विठ्ठल भेटला 1 min read Poem मला विठ्ठल भेटला July 16, 2024 दिंडी… 1 min read Poem दिंडी… July 12, 2024