मी बालमजूर बोलतोय
बालपण आमचं हरवलंय घरकामात, शेतीत, गुरं वळण्यात!
हॉटेलात, भीक मागण्यात, चिखल मळण्यात!!
आमचे चिमुकले हात राबतात—
पेपर वाटपात, कोळसा खाणीत,
बूट पॉलिशसाठी!
तुमच्या महागड्या गाड्या पुसण्यासाठी!
भंगार कचरा वेचण्यासाठी!!
कामाला जुंपलं जातं घाण्याच्या बैलागत!
व्यक्तिमत्व आमचं गोठलं ध्रुवीय बर्फागत!!
पण—–
व्यथा आमच्या जीवाच्या
कुणा कळणार कशा?*आगपेटी कारखान्यात जळतो आम्ही!
काच बनविताना तडकतो आम्ही !!
तयार करता करता फटाके! आयुष्याची झाली स्फोटके!!
वीट भट्टीवर बालपण करपलं!
भंगार वेचतच आयुष्याचं भंगार झालं!!
आम्ही घडवितो शाळेच्या पाट्या
पण अक्षर नाही कळत!
पुरते पशु बनलोय ढोरा मागे पळत!!
कुस्करल्या जातात कोवळ्या कळ्या
धुनी भांडी करताना!
अपंगत्व लादलं जातं भिक्षेसाठी फिरताना!!
हिऱ्यांना पैलू पाडणारे आम्ही
आमच्या पैलूच काय?
ढोर मेहनत आमची दुसरेच खाती साय!
अन्यायग्रस्त जगणं आमचं
कधी मिळेल न्याय?
– प्रा. रमेश वरघट
करजगाव जि. यवतमाळ