Poem

नको नको रे पावसा असा ढगांमधे दडु धरणी झाली कासाविस तीला कोसळले  रडू ! नको नको रे...

कुठे मारली तू दडी पावसा… प्रतीक्षा तुझी हरघडी पावसा… मनाला असे खंत याची अता, निघाला तुही बेगडी...

स्तब्ध झाल्या भावना शांत झाली लेखणी ढवळलेल्या मनात उद्रेकी झाली पेरणी नव्हतेच कधी तिच्या पिंडी रोषाचे निखारे...

बाप बोलता बोलता गेला नयन मिटून । तुझ्या चेहऱ्याला वेड्या डोळ्यामध्ये साठवून ।। किती निर्लज्ज झालास किती...

व्हा, रे ..आता शहाणे  शोधू नका ‘ बहाणे.. आपलीच ‘ लोक ‘हरली आपल्यातल्या ‘ तहा ‘ ने…!...

नभाला भिडावे निळ्या पाखरांनी मुक्ती गीत गावे निळ्या पाखरांनी उपाशी रहा पण, पुरेशे शिकावे सज्ञानी बणावे,निळ्या पाखरांनी...