युगस्त्री सावित्रीमाय

धन्य धन्य सावित्रीमाई,

कार्य महान करुनी जाई,

अंधारलेल्या या जीवनात

ज्ञानज्योती पेटवुनी देई ||१||

होतं आम्हां गुलामीचं जीणं,

ज्ञान नव्हतं आम्हां ठाव,

पेटवुनी मशाल क्रांतीची,

घातला रुढीवर समतेचा घाव ||

शेण,चिखलाचा मारा,

त्रास भोगुनी तू सारा,

वाट वणव्याची चालुनी,

वाहता केला ज्ञान वारा ||

परंपरा ,रुढीच्या हो प्रथा,

लिहिल्या स्त्रीमुक्ती व्यथा,

घालुनी गुलामीवर घाव,

गाडल्या मातीत तू  कथा ||

 ज्योत तू लावली ज्ञानाची,

 या महाराष्ट्राच्या भुमीत,

 ज्ञान सावित्रीचं घेवू लागले,

 सारे मानव अखंड जगात ||

 अबला नारी झाली सबला,

 ज्ञानज्योतीच्या ह्या ज्ञानानं,

 होती अक्षम झाली सक्षम,

 पुस्तक लेखनीच्या पानानं ||

स्वतः जळूनी, उजेड दिला,

नारींना केलं प्रकाशमान,

मुक्त केले नारी जातीस,

तोडून बेड्या गुलामीच्या ||

स्त्रीमुक्तीची आद्य प्रणेत्या,

क्रांतीज्योती सावित्रीबाई,

काव्यप्रतिभा शिक्षणतज्ञ,

ज्ञानज्योती सावित्रीमाई ||

काय वर्णावी तुझी महती,

देवू या उपमा मी  किती,

माय सावित्री धन्य आहेस,

उपकार थोर तुझे  ह्या जगती ||

शब्द तुझे निसर्गाचे,

लेखनी तुझी मानवतेची,

झिजली अखंड समतेठाय,

धन्य युगस्त्री सावित्री माय ||

       

   ‌‌- कवी प्रविण खोलंबे.