बाप माझा ...

चकाकते ऊन असो वा,

सोसाट्याच्या वारा

रिमझिम बरसात वा,

बर्फाच्या धारा

मारुनी घामाचे शेतात नांगर,

घेतो मस्तकावरी कर्जाचे भार.

कोरड्या दुष्काळावर करुनी मात,

पिकवे रानात मोती हिरवेगार.

ऊन वाऱ्याचे नसे त्याला भान,

साऱ्या दुनियचा तो घेई घोर,

राजाचा राजा शेतकरी बाप माझा

स्वतः खाऊन पण भाकर कोर.

घेऊनी आण वाडवडीलांची,

राखतो शान आपल्या देशाची.

रोज हिंमतीने राबे नव्या जोश्यात,

कष्टाचे प्रतिक डोले उजाड शेतात.

एका कवितेत मांडू कशी त्याची महती,

नेहमीच मोठी माझ्या बापाची कीर्ती.

साऱ्या जगाचा पोशिंदा,

असा शेतकरी बाप माझा.

कु : स्नेहा शिवाजी जाधव