जन्मदात्यांनो !

माझ्या जन्मदात्यांनो !

तुमच्या पायांच्या भेगा

आणि हातांच्या अगणित जखमातून

अधोरेखीत होणारी तुमची आभाळमाया

काळीज कप्प्यात निरंतर सलत असते!

Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!

जणू , तुमच्या काळजाचे ठोके

केवळ माझ्या उत्कर्षासाठी धावायचे रात्रंदिवस,

गरीबीच्या जोखडातून पिल्लांना मुक्त करून नभात ऊंच भरारी घ्यायला शिकवायचे !

तेव्हा तुमचा भविष्याचा वेध बघून मी पुरता हादरायचो !

तुमच्यातल्या अगणित कष्टाला, धाडसाला, साहसाला, शिस्तीला, आत्मविश्वासाला, नियोजनाला आणि खंबीर मातृत्व व पितृत्वाला सन्मानाने नमनच!

आज सारंकाही खुशालीचं असतांनाही मनात हूरहूर वाटतेय हो…

तुमच्यासाठीची शेवटपर्यंत चाललेली माझी निरर्थक धडपड ,तुम्ही लुकलुकत्या डोळ्यांनी मरणासन्न खाटेवरून बघायचे इस्पीतळात असह्यपणे !

तरीही कठोर मनाने,

निसर्ग नियमाप्रमाणे

तुम्ही मला पोरके करून गेलात

मागे अनेक प्रश्न ठेऊन गेलात

त्यावेळी खुप हळहळलो होतो,

तडफडलो होतो, मुकलो होतो तुमच्या मायेला कायमचा !

आता उरल्यात फक्त कँलेंडरच्या तारखात आणि स्मृतिपटलावर कोरलेल्या आठवणी त्यांनाच कुरवाळतो आहो

आलेला प्रत्येक क्षण पुढे ढकलतो आहो !

संकटांशी दोन हात करून जगण्याची

तुमची शिकवण अजूनही माझ्या कानात घुमते आहे !

म्हणूनच मी जगतो आहो,

संकटांशी लढतो आहो

तुमच्याचसारखा नित्य,

ऊभा आहे असंख्य वादळं झेलत

वादळातील दीपस्तंभासारखा

पिंपळाच्या सावलीत !

तुमचाच

-अरुण विघ्ने

वर्धा