तूच बन जगासाठी आधार..…

कविता अशी नाही सुचत कधी

त्याच्यासाठी रोज तपावं लागते ।

हसलेल्या माणसाचेही अंतरंग

काय म्हणते ते टिपावं लागते ।।

सोफ्यावर बसून आराम मिळेल

कविता नाही ना रे तुला सुचणार ।

गरिबांच्या घावाला अनुभविण्या

त्यांच्यासारखं जगावं लागणार ।।

लिहायला जमते म्हणून काहीही

लिहणे कशाला कुठे रे चालते? ।

अनुभव आल्याशिवाय लेखणी

चालायला सुद्धा बघ डगमगते ।।

मनातून लिहणे आणि वरवरचे

दोघात फरक क्षणात जाणवतो ।

दुःखी असणाराच नेहमी जनाला

हसवण्यासाठी प्रयत्न करतो ।।

स्वतःसाठी काही मागू नको तू

तूच बन रे या जगासाठी आधार ।

बाहेर जाऊन थोडा निरीक्षण कर

बघ ना युवा आहेत इथे बेरोजगार ।।

मेहनतीला न्याय मिळविण्या लढ

परस्त्रीलाही बनव तू आपली ताई ।

अरे, धीर नको सोडू कर्म करत जा

फळाला येईल तुझी नक्कीच पुण्याई ।।

-अजय रमेश चव्हाण,

तरनोळी ता.दारव्हा, जि.यवतमाळ

मो.८८०५८३६२०७