मायबाप

तुयासाठी मायबापानं

आयुष्यात केली मरमर

तुयीचं सारी होती कायजी

आयुष्य निंगूंन गेलं झरझर

बिमार तु रायस बाबू

डोयाले डोया नसे

भूकतान का काजून

डोये वटारून बसे

आता त्याहीच्या जीवाची

संध्याकाय झाली बाबू

हातपाय थरथराय लागले

आता रायलं नाई काबू

मायबापाचे पाय बनून बाबू

तु आधार त्याहीचा होजो

बनून हात त्याहीचे

तु तोंडात घास देजो

तोंडातल्या दातायनं

कवाच घेतली सुट्टी

दातायनं घासासंग

घेऊन टाकली कट्टी

मनून त्याच्यासाठी बाबू

तु दात बनून पायजो

आधार घेऊन खलबत्त्याचा

तु कुटून खावू घालजो

आंघोयीले बसन तवा

तोल जाईल त्याहीचा

निसटून जाईल हातातून

मग्गा घेतला पान्याचा

हातात साबू घेऊन बाबू

आंघोय करून देजो

लोकं हासतील मनून

लाज बाजुले ठेवजो

सोता उभं राहून कपडे

घालता येनार नाई

पायातली वहानबी

बसवता येनार नाई

लेकरं तुहे समजून बाबू

तु कपडे चढवून देजो

बुट घालून देतं तसंच

चप्पलबी घालून देजो

म्हतारपन मोठं इचित्र

सुटते त्याहीले बडबड

खरी गोम इथंच हाय

होतच असते गडबड

लान लेकरू समजून बाबू

बोबडे बोल तु बोलजो

बायकोले सांगजो समजून

नाकान कांदा नको सोलजो

पायना बांदला तुयासाठी

पायना गीत त्याहीनं गायलं

डोये उघडे हाये का? बंद

झोपीतून उठून पायलं

जमलंच तर मनतो बाबू

पायना बनवून तु घेजो

लेकरु तुवं समजूनच

झोके त्याहीले तु देजो

सारं काई भेटन राजा

मायबाप भेटनार नाई

इतंतितं फिरुन पायशीन

सरवीकडं दिशा दाही

तेरवी नको करु बाबू

पिंडदान नको करजो

मेल्यावर सारं करन्यापक्षा

जितेपनीच खायले घालजो

पी के पवार (शिक्षक)

सोनाजी महाराज हायस्कूल

सोनाळा

ता संग्रामपूर जि बुलढाणा

९४२१४९०७३१

(Images Credit : Lokmat)