मी बाल कामगार बोलतोय !

बालपण आमच हरवलं !

घरकामात, शेतीत, गुर वळण्यात !

हाॅटेलात, भिक मागण्यात, चिखल मळण्यात !!

आमचे चिमुकले हात राबतात –

पेपर वाटण्यात, कोळसा खाणीत, बूट पाॅलिशसाठी

तुमच्या महागड्या गाड्या पुसण्यासाठी

भंगार कचरा वेचण्यासाठी

कामात जुंपल जात घाण्याच्या बैलागत

व्यक्तिमत्व आमचं गोठलं ध्रुवीय बर्फागत

पण-

व्यथा आमच्या जीवाच्या

कुणा कळणार कशा?

आगपेटी कारखान्यात जळतोय आम्ही !

काच बनविताना तडकतो आम्ही !!

तयार करता करता फटाके !

आयुष्याची झाली स्फोटके !!

विटभट्टीवर बालपण कोरपलं !

भंगार वेचत आयुष्य भंगार झालं !!

आम्ही घडवितो शाळेच्या पाट्या

पण अक्षर नाही कळत !

पुरते पशु बनलो

ढोरामागे पळत !!

कुस्करल्या जातात कोवळ्या कळ्या

धुणीभांडी करताना !

अपंगत्व लादल जात

भिक्षेसाठी फिरताना !!

हिर्यांना पैलू पाडणारे आम्ही

आमच्या पैलुचे काय ?

ढोर मेहनत आमची

दुसरेच खाती साय !

अन्यायग्रस्त जगनं आमचं

कधी मिळेल न्याय ? !!

– प्रा. रमेश वरघट

करजगांव ता. दारव्हा जि. यवतमाळ