यापासून आम्ही काय शिकलो ?

गत दोन वर्षाच्या काळात

Contents hide

1 Share this:

2 Like this:

डोकं अगदी सुन्न झालंय,

बोथड झाल्यात संवेदना,

मरनासन्न झाल्यात जाणीवा

जणू आणिबाणीसदृश्य परिस्थीती .

एका अनाम दहशतीने धस्तावलंय मन

कुणाची ही दहशत ?

का माजलाय हाहाकार समाजमनात ?

कुठेही दंगा फसाद नसताना,

देशात युद्ध सुरू नसताना,

कोरडा की ओला दुष्काळ नसतांना

स्मशानशांतता पसरलीय सर्वत्र

लोक स्वतःच कडीबंद करून घेताहेत घरात

हल्ली सारंच शब्दांपलीकडचं घडतय .

कुणीच कुणाशी धड बोलत नाही,

चर्चा , हासनं , मोकळा संवाद नाही,

मुलंही हल्ली खेळत नाहीत,

शाळा,काँलेजेस ओस पडलीत,

वयोवृद्ध लोक जीव मुठीत घेऊन पहूडले असतात एका कोठडीत .

नटून थटून कुणी लग्नाला जात नाहीत,

की आपुलकीने मरणालाही जात नाही,

मृतांच्या प्रेताला आंघोळ नाही की कोणते

सोपस्कार नाहीत,

कुणी कुणाच्या प्रेताला शिवत नाहीत .

माणूस विचाराने सोकत चाललाय की भयग्रस्त ,काहीच कळत नाही .

लिहीणारे हातही थरथरताहेत लखवा मारल्यागत,

शब्दही गोठले आहेत मेंदूत भर उन्हात .

भाषणं नाही, सभा नाही, संमेलनेही,

प्रवास नाही, आंदोलने नाहीत की कुणी रस्त्यावर गाडी-घोड्याने

अकारण फिरताना दिसत नाही

सारं कसं चिडीचुप झाल्यागत वाटतय .

काय झाले काहीच कळत नाही .

लिहायला,वाचायला जराही धीर होत नाही

उठने, जेवने, झोपने, टी.व्ही बघने, मोबाईल हुसकने ,पुन्हा जेवने, झोपने ,परत उठने

दैनंदिन हिच क्रीया-प्रतिक्रिया.

बाहेर गेलोच तर धस्तावल्यासारखे,

तो आपल्या अंगावर येणार तर नाही ना !

या भितीने कशातरी तीन-चार वस्तू पिशवीत कोंबून जिवाच्या आकांताने खुराड्यात परत यायचे आणि सुटकेचा निःश्वास सोडायचा

हल्ली असंच जगतोय आम्ही आमचं जिवन

किती दिवस असे विजनवासात काढायचे ?

कशी करावी या जगण्याची समीक्षा ?