मातीच नांत म्हण
तुझ्याच महाकाव्यातील
समतेचं पातं म्हण
पण,आम्ही तुला कुठवर असं खोदायचं?
बुध्दा!आम्ही तुला कुठ कुठ शोधायचं?
तुच आमचा मार्ग
तुच आमचा प्रवास
तुच चैतन्य आमचे
तुच आमचा आभास
मातीच्या कणाकणात असं किती रुजायचं?
बुध्दा!आम्ही तुला कुठ कुठ शोधायचं?
आमची प्रज्ञा धडपडते
तुझा क्रांती सुर्य उगवतो
विषमतेच्या अंध:काराला
दिशा दिशांत उजळतो
विश्वशांतीचे पंख लावूनी असं उंच उडायचं
बुध्दा!आम्ही तुला कुठ कुठ शोधायचं?
तु करूणेचा प्रांत
तु मुक्तीचे आभाळ
समता संगरातील
तु धगधगती मशाल
उजेडाचे यात्री होवून माणुसकीला पुजायचं
बुध्दा!आम्ही तुला कुठ कुठ शोधायचं?
●●●
■■ सतिश कोंडू खरात
वाशिम