प्रेमळ विश्व

दाटूनी आले आभाळ

मन आठवणीत गेले

डोळ्यातून सरसर

पार ओघळू लागले..

होती विश्वासाची कुशी

नाही त्याला कसली तोड

धुंद त्या गोड आठवणी

त्यांना आसवांची जोड..

सोन्यासारख्या माणसांनी

सदा भरलेली मातीची घरे

आनंदीत असत साऱ्यांची चेहरे..

लहानांसोबत मोठी माणसेही

मनमोकळी हसत नि खेळत

नव्हता कसला मोठेपणा नि स्टेटस

बेधुंदपणे रोज ती जगत असत..

गेले ते दिवस बालपणीचे

राहिल्या आठवणी सुखाच्या

गुंतूनी त्या प्रेमळ विश्वात

डोळ्यांत आसवे समृद्धीच्या..

सौ.कोमल शिंदे,

धुळे.

Post Views: 30