मानवतेचा पाझर आटला..!

मोकाट सुटली गाय

रानात भटकते पाय

पिल्लास जगविण्या

झाली दुधावरी साय

हपापलेली ही व्यवस्था

बंदिवान मनाची अवस्था

तोडली पाहिजे कायमची

जगण्यासाठी कुव्यवस्था

तळातील गाळ तळात राहिला

विकासाने कागदी रकाना भरला

बेकारीचं शिंगरू मेलं येरझारीनं

अवघा गाव उपाशीच झोपला

झोपण्याचे दिवस गेले

जागण्याचे दिवस आले

प्रकाश अंगणी पडला

न्हावून मस्तक निघाले

माणुसकीला पडले खिंडार

विषमतेचे भरलेत भंडार

बळी लटकतो फासावर

गावात वाढताहेत खंडार

जो तो शिक्षणाने हुशार झाला

तरी सत्तेच्या दावनीला बांधला

माणूस माणसापासून दूर चालला

मानवतेचा पाझरही आटत चालला

गुंता कुणा कळेना मनाचा

सापाने घातल्या वेटोळीचा

जगण्या-मरण्याचा निर्णय

सोडवेना पाश पावलांचा

गोठ्यातला बैल घोरतो

दोन्ही बाजूने कड फेरतो

मिळणार नाही खुट्यावरी

दुष्काळ भूकेला घेरतो

गाव तोडून फुगती शहरे

फुटाचे भाव अंगावर शहारे

ना मिळती मुली कृषकास

कुवारेच राहतील का धुरे

तळातील गाळ तळात राहिला

विकासने कागदी रकाना भरला

बेकारीचं शिंगरू मेलं येरझारीनं

अवघा गाव उपाशीच झोपला

बहुरुप्याची हौस मौज झाली

अख्खी संपत्ती गहाण ठेवली

घरात मृतांची रीघ लागली

आम्ही मात्र काल ताटं पिटली

सारे जहाँं से अच्छा देश हमारा

आम्हास आमचा अजेंडा प्यारा

लोकांना काय, बोलत असतात

हमारा अंदाजही सबसे न्यारा

अरुण विघ्ने

(छाया : संग्रहित)